- Geplaatst door: Ivan Crabbe
- Reacties: 0
Norbert Van de Walle (78) was in de jaren ‘60 en ‘70 een dominante figuur in het Belgische tafeltennis. Zestien Belgische titels - waarvan zes enkeltitels - staan op zijn rijkgevulde palmares. Op zijn achtste vertrok ‘Norby’ naar Amerika, daar maakte hij kennis met de tafeltennissport. Na verschillende avonturen in alle uithoeken van de wereld keerde hij in 1963 terug naar België. “Ik heb veel plezier beleefd aan mijn sport. Moest ik geen fysieke ongemakken gehad hebben, was ik nu nog aan het spelen”, aldus Van de Walle, die verwacht dat Nuytinck zijn record van zes Belgische titels zal breken.
Geschreven door Ivan Crabbe
Op 8-jarige leeftijd emigreerde Norbert Van de Walle met zijn ouders naar Chicago. In de jaren ’50 ontdekte hij daar de tafeltennissport. Zonder begeleiding en omkadering zocht Norbert z’n weg in het milieu. “Op de boot naar de VS leerde ik de sport kennen via een Engelsman. Er waren op dat moment veel gokkers in het tafeltennis”, verrast Van de Walle. “Op ‘Friday Night Round Robin’ werd er vaak gegokt op wedstrijden, maar wij speelden voor ‘peanuts’, lacht Norbert. Al snel behoorde Van de Walle tot de beste spelers van Amerika. Hij speelde exibitiewedstrijden voor de Amerikaanse soldaten (zie foto) en reisde zo de hele wereld rond. “Ik ben de enige niet-Amerikaan die is opgenomen in de Amerikaanse tafeltennis Hall of Fame. Voor de ceremonie ben ik in 2004 nog eens naar de States gereisd. Ik heb nog veel vrienden in Amerika, maar door mijn vliegangst weet ik niet of ik er ooit nog geraak.”
Terugkeer naar België
In 1963 beslisten ‘Norby’ zijn ouders om terug te keren naar België. Op het BK van 1964 schoot Van de Walle meteen de hoofdvogel af, uiteindelijk zouden nog zes enkeltitels volgen. “Ik had veel meer titels kunnen winnen”, benadrukt de Oost-Vlaming. “In ’64 klopte ik mijn rivaal Pierre Juliens in de finale. Ik kreeg in mijn topperiode af te rekenen met veel goede spelers; Romain Schalley, Walter Dujardin, Daniel Nassaux en José Baudry om er enkele op te noemen. Het tafeltennis is sterk geëvolueerd sinds ik speelde. In de jaren ’50 werd er met weinig effect gespeeld. De topspin kwam tevoorschijn in de jaren ’60 en zo ging het maar door. Het gaat nu zo snel. Ik vind dat het allemaal wat trager mag, zodat we meer mooie rally’s zouden zien. Verdedigers zoals mij kunnen nu niet mee aan de top. Ik heb een ongelofelijke sportieve carrière gehad. Ik heb veel plezier beleefd aan mijn sport. Mijn droom was om de wereld te zien en dat is me gelukt. Ik mis het nog altijd. Op mijn 40ste ben ik door rug- en heup problemen moeten stoppen. Nu kan ik niet meer spelen. Om fit te blijven, probeer ik nog te fietsen en te wandelen.”
Vlaamse toppers
Na het afscheid van Norbert Van de Walle stond er met Jean-Michel Saive een ander fenomeen op. Het Belgisch kampioenschap werd in de Saive-periode gedomineerd door de Walen. Afgelopen zondag konden twee Vlamingen in Merksem voor het eerst sinds 1975 nog eens de eindstrijd halen. Cédric Nuytinck haalde het na een hoogstaande wedstrijd met 4-0 van Robin Devos. Norbert Van de Walle was een bevoorrechte getuige. “Ik heb veel respect voor die spelers. Ze zijn allemaal professioneel met hun sport bezig. Nuytinck heeft nu drie Belgische titels op zijn palmares. Ik zie dat hij op en top gemotiveerd is om het te maken in de tafeltenniswereld. Hij krijgt ook een goede omkadering van de VTTL, dat bestond allemaal niet in mijn tijd. Records zijn er om te breken. Ik ben ervan overtuigd dat hij mijn record van zes enkeltitels zal breken.”
