- Geplaatst door: Ivan Crabbe
- Reacties: 0
Achter elke topsporter staat een sterke vrouw. Voor Cédric Nuytinck is dat Ellen Roets (27). De studente agro- en biotechnologie met afstudeerrichting dierenzorg is al jaren zijn steun en toeverlaat. Onlangs zette het koppel met de verhuis naar Saarbrücken een nieuwe stap in hun relatie. “Het leven met een topsporter is ontzettend boeiend. Je weet nooit wat er in de toekomst zal gebeuren”, aldus Ellen Roets.
Wanneer heb je Cédric voor het eerst ontmoet?
“Dat was op een kampioenenviering in Lovendegem. Hij was Sportman van het Jaar en ik had een tennistornooitje gewonnen. Cédric was ook een keer fysiek aanwezig voor een keer dat het lukte. Ik was daar met mijn vriendin van het tennis en dan zagen we hem en wilden we hem proficiat gaan wensen. Maar mijn moeder zei: “dat gaat ge niet doen”. Uiteindelijk heb ik het toch gedaan, maar daar bleef het bij voor mij (lacht). Mijn vriendin heeft wel nog met hem gepraat. Voor mij bleef de eerste kennismaking dus beperkt tot het woord ‘proficiat’.”
Hoe is het daarna dan verlopen?
“Die avond niks meer en daarna heeft hij mij toegevoegd op Facebook. Wij zijn dan via die weg aan de praat geraakt en in Lovendegem hebben we dan eens afgesproken om te gaan lopen. Bij een andere afspraak had ik gevraagd om eentje te komen drinken in de tuin. Het was een zomeravond, met het WK voetbal. Ik had hem direct in de living gedropt met mijn ouders. Van drinken in de tuin is er niet veel in huis gekomen. Daarna zijn mijn ouders gaan slapen en toen hebben we tot s’avonds laat naar Rock Werchter op tv gekeken. Uiteindelijk is hij rond half vier s’nachts vertrokken. Hij bleef maar cirkels rijden op de oprit met zijn fiets en dan heb ik toch maar een kusje gegeven (lacht). Daarna zijn we blijven afspreken, als zijn agenda dat toeliet, want hij zat toen al op de topsportschool in Leuven.”
Het leven van een topsporter schrikte je niet af?
“Je weet dat hij veel weg zal zijn, maar wat er exact komt weet je nooit. Kijk waar ik nu zit, dat had ik tien jaar geleden niet verwacht. Een verhuis naar buitenland behoorde wel tot de mogelijkheden, maar hier zitten we dan.”
Was de verhuis naar Duitsland voor jou een grote stap?
“Je voelde dat wat aankomen. Ik keek er wel naar uit om in Duitsland te wonen. Veel opofferingen heb ik niet moeten doen. Ik had wel mijn vrienden in Leuven, maar mijn studies kan ik gewoon voortzetten. Ik heb ook het geluk dat mijn paard Mambo is meegekomen naar Duitsland. We zijn al zestien jaar een team. Ze sukkelt nu wat met haar gezondheid, maar ik ben heel blij dat ze hier is. Op die manier kan ik via het paardrijden nog andere mensen ontmoeten en de mensen van de club kende ik ook al. Je laat natuurlijk wel vrienden achter, maar het is uiteindelijk maar drie uur rijden van Leuven. Er zijn al vrienden naar hier gekomen en als ik het kan combineren met mijn studies passeer ik ook eens bij hun.”
Hoe is het om samen te leven met een topsporter?
“Het is bij momenten wel zwaar. Soms is hij voor een tornooi drie weken van huis. Maar onlangs is mijn hondje Pika erbij gekomen en die kan de leemte wat opvullen als Cédric niet thuis is. Als je elkaar graag ziet, maakt dat gemis niet veel uit. Je weet toch dat hij terugkomt, zolang er geen ruzie is, is er geen probleem. Het is boeiend, je weet nooit wat er in de toekomst zal gebeuren.”
Heb je ooit tafeltennis gespeeld?
“Ja (lacht). Toen we in Leuven woonden, heb ik mij één jaartje ingeschreven in Merelbeke. Die afstand was wel groot om slechts één avondje tafeltennis te spelen. Het was wel plezant, maar hier is het wat moeilijker. Ik zou dan helemaal van nul moeten beginnen. Na de training vraag ik soms aan Cédric om nog wat te spelen, maar dat duurt dan meestal niet lang. Cédric is ook geen gemakkelijke trainer (lacht). Dan liever mijn eigen sport tennis, waar ik toch verder sta, hier verderzetten.”
Sinds kort is Cédric ook jouw echtgenoot. Hoe verloopt het leven als getrouwd koppel?
“Zeer goed. We vullen mekaar heel goed aan. Ik steun Cédric ook voor de volle honderd procent. We zijn onlangs op een kleine huwelijksreis geweest in Nederland. De grote volgt nog, maar we weten nog niet waar we naartoe zullen gaan. Aan kinderen hebben we nog niet gedacht. Ik ben ook nog maar 27. Binnenkort ga ik afstuderen. Eerst daarop focussen en daarna zien we wel.”
Wat zou je nog willen zeggen aan de fans van Cédric?
“Ik hoop dat jullie Cédric blijven steunen en genieten van de sport. Ik sta zeker altijd achter hem, ik denk dat hij dat ook wel weet."
We bedanken Ellen Roets voor dit interview, Tibhar en FCSV Saarbrücken voor de bereidwillige medewerking. De videoreportage werd gemaakt door onze partner Westshot. Klik hier voor de videoreportage.
