Nuytinck schrijft geschiedenis

Cédric Nuytinck (WR 90) heeft zijn favorietenrol op het BK in Louvain-La-Neuve met brio waargemaakt. De Oost-Vlaming, die als derde reekshoofd op de tabellen stond, haalde het in de finale met 4-2 van de Waal Florent Lambiet. Romain Schalley was in 1977 de laatste Vlaamse winnaar van het BK enkelspel. Nuytinck schrijft dus een beetje tafeltennisgeschiedenis….

Geschreven door Ivan Crabbe

Zaterdag kreeg Nuytinck een bittere pil te slikken. Samen met Robin Devos had hij z’n zinnen gezet op de titel in het dubbelspel. Alles verliep naar wens, tot de halve finale. Daarin verbaasde Kilomo Vitta en Yannick Maes iedereen en weg was die titel. De bronzen plak was een schrale troost. Cnudde en Indeherberg waren de verrassende Belgische kampioenen dubbelspel. Revanche op zondag? Niet voor Robin Devos, hij werd vroegtijdig naar huis gestuurd door Martin Allegro. De ontgoocheling was groot. Broertje Laurens Devos kwam zelfs niet in actie op zondag. De kwalificatiepoule bleek al te zwaar voor de paralympische kampioen. Wat een baalweekend voor de broers Devos, maar we zien ze volgend jaar wel terugvechten. Terug naar Nuytinck, hij plaatste zich al fluitend voor de halve finale. Daarin wachtte de onverslijtbare Cédric Merchez, die een ronde eerder titelverdediger Lauric Jean uit het toernooi had gekegeld. Kon Merchez weer voor stuntwerk zorgen? Helemaal niet, Nuytinck ging op cruise control door de verdedigende muur van de Waal. Florent Lambiet was de uitdager in de finale, ook hij legde een vlekkeloos parcours af. We konden ons aan spektakel verwachten. Enkel minuten later stond het 11-0 voor Nuytinck in de eerste set, kleine afknapper voor het publiek. Lambiet kon het evenwicht wel herstellen, maar kwam moeilijk in de wedstrijd. In de zesde set vond Nuytinck het welletjes en stoomde met een 11-6 door naar zijn eerste Belgische titel in het enkelspel.

Mentale coaching

Een welgemeend applaus en een vreugdekreet volgde. Topfavoriet, hoogst gerangschikt in België en Masters gespeeld in Qatar: het zijn maar enkele adelbrieven die Nuytinck kon voorleggen. Uiteindelijk kon hij fantastisch met de druk omgaan om die felbegeerde eerste titel binnen te halen.
“Deze titel doet veel deugd”, reageerde Nuytinck. “Ik heb ook echt goed gespeeld. Vooral in de finale heb ik een serieus tandje bijgestoken. Ik heb Lambiet meteen naar de keel gegrepen en de focus gehouden. De druk voelde ik niet, met mijn mentale coach Rudy Heylen had ik alles goed voorbereid. Mijn tactiek zat ook gewoon goed. Er lagen de afgelopen jaren al kansen op de titel, maar toen is het net niet gelukt. Ik was toen ook niet de gedoodverfde titelkandidaat, dit jaar wel. Het niveauverschil is een beetje groter geworden. Ik weet dat ik ook een beetje geschiedenis heb geschreven. Blijkbaar is het 40 jaar geleden dat nog eens een Vlaming Belgisch kampioen is geworden. Vroeger stelde het tafeltennis in Vlaanderen niet veel voor en nu ben ik de beste van België. Dat is toch mooi. We hebben nu in Vlaanderen de twee beste spelers van België. In de nationale ploeg is het nu elk de helft. Het is nu aan de jeugd om die positieve trend verder te zetten. Of nu het tijdperk-Nuytinck aangebroken is? Ik kan zeker wel iets realiseren. In België ben ik toch een van de meest professionele spelers en het doet dan ook enorm veel deugd om zo’n titel dan te pakken. Aan de 25 van Jean-Mi zal ik niet geraken, ik ga gewoon voor zoveel mogelijk”, besluit de kersverse kampioen, die dinsdag in Merelbeke te zien zal zijn tijdens de interland België-Slovenië.